De filosoof krijgt zijn wijsheid en kracht uit het wonderbaarlijke evenwicht tussen totale nederigheid en edel zelfvertrouwen. In figuurlijke zin knielt hij altijd voor het Goddelijke, in zelfverloochening of vaak zelfs in zelf-verzakend gebed. Toch is hij daarnaast altijd bezig met het ontwikkelen en gebruiken van zijn eigen intellect en intuïtie; zijn eigen wil en levenservaring ...

Source: The Notebooks of Paul Brunton