The Library
De schoonheid die we in een bloem herkennen verwijst naar een GEEST die het vermogen heeft zulke schoonheid te bedenken. Uiteindelijk wijzen zowel Natuur als Kunst enkel naar God.
3.3.6.1... De vredigheid van een zonsondergang, de hoopvolle belofte van een dageraad, en het plezier van schoonheid zijn altijd de moeite waard, en een reden voor dank-baarheid.
3.3.6.4,Wij kunnen dit veeleisende werk het best uitvoeren wanneer we ons terugtrekken in de rust en bezonkenheid van de Natuur, op een eenzame plaats met minder storende elementen en meer mogelijkheden om ons te verheffen. Hier is de tempel waar het streven naar het Hogere Zelf het beste tot zijn recht komt. Hier is het klooster waar we het lagere zelf het beste kunnen disciplineren.
3.3.6.10Een tijd lang onafgebroken naar de scheppingen van de natuur kijken – zij het een berg, een vallei of bewegende golven – en dat met toenemend diepe gevoelens tot het zelf vergeten wordt, is ook een yoga-oefening.
3.3.6.13Op afgelegen plekken in de natuur, in bossen, bergen en weiden, is het gemakkelijker om de filosofische drievoudigheid van goedheid, waarheid en schoonheid na te streven, dan in drukke steden.
3.3.6.20We hebben rustige plekken nodig waar de aarde nog in zijn natuurlijke staat is, en waar mensen in hun vrije tijd en in vrijheid kunnen zoeken naar herstel van de onafhankelijkheid van hun denken en zich opnieuw van hun innerlijke zelf bewust kunnen worden – iets wat in onze hedendaagse wereld moeilijk te bereiken en gemakkelijk te verliezen is.
3.3.6.21Het is een helende ervaring om hoog op een klif in het gras te zitten met een wijds uitzicht over zee, en dan de geest toe te staan alle dagelijkse problemen achter zich te laten. Terwijl de minuten verglijden hervinden we onze balans en worden door rust en vrede omgeven.
3.3.6.35In de schoonheid van een roos en de lieflijkheid van een zonsondergang kan iemand met gevoel voor esthetiek of met een poëtische geest onbewust iets herkennen van de zoveel wijdsere schoonheid van het Overzelf.
3.3.6.38Wanneer gevoelige mensen het in stilte overdenken, roept een ongerept landschap van meren, bossen, zee of bergen een nostalgisch verlangen bij hen op om terug te keren naar hun ware spirituele thuis.
3.3.6.39Er is een eigenschap die weer bezit van de mens neemt zodra het lente wordt. En die heet hoop.
3.3.6.42Wandelingen in een schaduw- en bosrijke omgeving staan algemeen bekend om hun overvloed aan vredige atmosfeer. Het hoeft ons niet te verbazen dat het in zo’n vertrouwde omgeving makkelijker is om innerlijke rust te vinden. Het is waar dat mensen op de meest uiteenlopende plaatsen hun weg naar het Overzelf gevonden hebben, maar wanneer ze alleen waren in de ongerepte natuur was er meer hulp voorhanden en minder conflict.
3.3.6.44Van de kant van de heuvel waar ik woon, op het uiterste randje van Montreux, kijkt mijn raam uit over glooiende wijngaarden. Je kan heel ver kijken. Dit betekent veel voor iemand die jaar en dag in een kleine flat zit opgesloten, met vijftig gezinnen in hetzelfde gebouw. Ik houd van de vrijheid van eenzaamheid, met onbeperkt uitzicht. Dat ik mijn gedachten minstens een paar minuten per dag door het groene landschap mee kan laten voeren naar een aangename harmonie met de Natuur, is een noodzakelijkheid, geen luxe. Door nog wat langer te zitten en diep in mijn bewustzijn af te dalen tot een rust is bereikt die niet van deze wereld is, voorzie ik in mijn avondbrood.
3.3.6.51De tuinman die zijn bloemen en struiken met liefdevol geduld water geeft, krijgt daarvoor liefde terug. Het is geen menselijke liefde, maar het is de exacte equivalent ervan op plantniveau.
3.3.6.54De schoonheid van de bloem is eenvoudigweg een wijzer, die ons eraan herinnert ons op mooie wijze uit te drukken en te gedragen.
3.3.6.55Als we zoeken naar de schoonheid in de Natuur, zijn we op zoek naar onze ziel. Wanneer we de Schoonheid van de ziel gevonden hebben, en haar bewonderen, gaan wij begrijpen dat we niet alleen een dierlijk lichaam bezitten, maar dat wij zelf op onze beurt het bezit zijn van een hogere Macht.
3.3.6.72Er zijn momenten dat we ons alleen in de natuur bevinden, zonder geluiden die de rust verstoren, en dat alles stil, aangenaam en harmonieus is. Als we die stilte diep genoeg op ons in laten werken, zullen we ontdekken dat zij is verbonden met wat in de meeste religies God genoemd wordt.
3.3.6.77Wanneer we walgen van de kleingeestigheid van de mensheid, kunnen we ons met genoegen tot de grootsheid van de Natuur wenden.
3.3.6.85De schoonheid van de natuur, het zingen van de vogels en het ontluiken van de voorjaarskleuren, dat alles herinnert ons aan dat heerlijke gevoel wanneer een glimp van inzicht de ziel zichtbaar maakt.
3.3.6.99Een gevoelig persoon kan door zulk Natuurschoon worden uitgenodigd te stoppen en te staren, zichzelf een tijdje stil te houden, het uitzicht te bewonderen en te waarderen, totdat hij er zo in opgaat dat hij zichzelf erin verliest. Het ego en alle dagelijkse bezigheden verliezen betekenis. Zonder het zich bewust te zijn komt hij zo dicht bij de verrukkelijke vrede van het Overzelf.
3.3.6.102De reizende Goethe schreef zijn vrienden in Duitsland over een prinses die hij in Napels had ontmoet - ze was jong, vrolijk en oppervlakkig - en die hem aanraadde om naar haar grote landgoed in Sorrento te gaan waar “de berglucht en het prachtige uitzicht me snel van alle filosofie zouden genezen!”. Sommigen van ons zouden door deze woorden echter alleen maar méér tot filosofie worden uitgedaagd.
3.3.6.103
10 apr 2013
21 jun 2016
30 apr 2016
2 maa 2024
13 okt 2022
25 jul 2015
6 sep 2012
3 nov 2013
31 mei 2024
1 apr 2011
21 jun 2011
2 sep 2023
16 jun 2011
14 sep 2011
26 mei 2017
1 dec 2013
10 mei 2022
3 mei 2018
20 apr 2011
21 jun 2024
The notebooks are copyright © 1984-1989 The Paul Brunton Philosophic Foundation
This site is run by Paul Brunton-stiftelsen · info@paulbruntondailynote.se