The Library
Alles wat we weten en ervaren van deze wereld komt via de vijf zintuigen tot ons. Het Overzelf bevindt zich niet binnen hun werkveld en kan daardoor niet op dezefde wijze waargenomen worden…
15.23.8.1,Als we erin slagen ons bewustzijn te kalmeren en leeg te maken, dan is het vinden van ons centrum de volgende stap.
15.23.8.6… Wanneer de persoonlijke geest van herinneringen en verwachtingen is ontdaan en wanneer alle zintuiglijke indrukken en gedachten eruit zijn verdwenen, dan gaat die geest het rijk van het lege, onbenoembare Niets binnen. Het is in wezen een soort zelfbeschouwing. Dit zelf is niet eindig en individueel, maar kosmisch en oneindig.
15.23.8.8,Er zijn maar weinig mensen die zich met gretige verwachting en blijde aanvaarding aan de Leegte kunnen overgeven. Er zijn er onvermijdelijk méér die doodsbang aan de rand ervan blijven zweven, en weigeren de sprong te wagen.
15.23.8.33Ons eerste contact met de Leegte zal ons waarschijnlijk angst inboezemen. Het gevoel van alleen zijn – een onstoffelijke geest – in een immense, peilloze diepte van onbegrensde ruimte geeft ons een soort schok, tenzij we goed voorbereid zijn door metafysisch begrip en gesterkt door het vaste voornemen de hoogste werkelijkheid te bereiken. Onze angst is derhalve niet gerechtvaardigd ...
15.23.8.35,In de nihilistische ervaring van leegte functioneren noch ons geheugen noch onze zintuigen. We zijn ons niet bewust van zaken of personen... het is een staat van zuiver bewustzijn, bevrijd van zowel de aangenaamheden als de onaangenaamheden van het aardse bestaan.
15.23.8.36,In de nihilistische ervaring van leegte functioneren noch ons ge-heugen noch onze zintuigen... het is een staat van zuiver bewustzijn, bevrijd van zowel de aangenaamheden als de onaangenaamheden van het aardse bestaan.
15.23.8.36,De drempel naar ons innerlijke wezen kan niet worden overwonnen als de angst, die de toenadering ervan in ons oproept, niet wordt overwonnen. Dit is de angst voor het onbekende, het ongewone, het fantastische en het onwerkelijke. Het ego deinst terug voor dat wat niet overeenkomt met eerdere ervaringen. Het is bang om zichzelf te verliezen in de leegte waarmee het geconfronteerd wordt en om daarmee de vertrouwdheid van het fysieke leven te moeten ontberen. Alleen door al onze innerlijke moed en kracht te verzamelen kunnen we deze angsten overwinnen.
15.23.8.49Zal hij de sprong wagen? De moedige leerling moet op dit cruciale moment niet aarzelen, al zijn kracht verzamelen en de sluier wegtrekken die het gezicht van Isis verbergt. Nog één ogenblik en dan is hij in de aanwezigheid van de Onbekende God!
15.23.8.51Er zijn zoveel mystici nodeloos bang voor dit concept van de Leegte, dat het noodzakelijk is om hen gerust te stellen. Zij stoppen precies op de drempel naar de verlichting en gaan niet verder, omdat ze bang zijn te verdwijnen en vernietigd te worden. De waarheid is dat dit alleen met hun lagere natuur zal gebeuren. Zij zelf zullen springlevend blijven…
15.23.8.57,De angst om onze individualiteit te verliezen en op te lossen in groepsbewustzijn, of om onze identiteit te verliezen en als persoonlijk zelf te verdwijnen, is een hindernis die opkomt in een bepaald diep stadium van meditatie – maar niet het diepste. Deze moet overwonnen en overstegen worden.
15.23.8.58Je hoeft niet toe te geven aan de angst voor de leegte, die je in je diepste meditatie kan overvallen. Het is enkel het persoonlijke ego dat weerstand biedt aan het hogere zelf. De angst nooit meer terug te kunnen komen moet door alle gevorderde mystici onder ogen worden gezien, maar heeft totaal geen bestaansgrond. Het is eigenlijk een test van ons geloof in God’s vermogen om ons te beschermen tijdens de meest lovenswaardige van alle inspanningen: dichter bij hem te komen en ons verder af te wenden van het lagere zelf…
15.23.8.62,Wanneer we de allerdiepste staat ervaren, stoppen we met alle gedachtegangen. Dit houdt in dat ook de identificatie met het ego stopt. Dan is er niets meer dat de komst van de verlichting kan tegenhouden.
15.23.8.76De wereld verdwijnt abrupt uit zicht. Wij verblijven een paar minuten in het Niets, in dezelfde grote Leegte als waarin God zich in alle eeuwigheid ophoudt. Onze overpeinzingen hebben succes gehad en hebben ons van ons zelf naar het Overzelf geleid.
15.23.8.94Deze staat van zijn, dit binnengaan in de Leegte, is een soort dood waarbij alles van ons wordt weggenomen. We zijn niets en hebben niets. Toch voelen we dat er iets is dat dit verlies volledig goedmaakt. We voelen de aanwezigheid van het Overzelf.
15.23.8.98Het binnengaan van deze bijzondere staat, deze oorspronkelijk en betoverende leegte waar het ego, het verstand, de emotionele verlangens en het lichaam geen toegang toe hebben, is als een wedergeboorte.
15.23.8.109Door regelmatig de leegte te overdenken, bevrijdt de geest zichzelf van de illusies van materie, tijd, ruimte en persoonlijkheid, en wordt tenslotte de waarheid gevonden.
15.23.8.114De tegengestelde kracht die in ons ego aanwezig is zal ons steeds proberen weg te trekken van de positieve concentratie op een zuiver aanwezig zijn, naar negatieve overwegingen van minderwaardige zaken. Elke keer weer moeten we ons bewust worden van wat er aan de hand is – een verandering in de richting van onze aandacht – en er ogenblikkelijk weerstand aan bieden. Wanneer we daarin slagen komen we uit deze vermoeiende strijd uiteindelijk tevoorschijn met nieuwe innerlijke kracht, maar wanneer we falen levert het ons enkel nog meer mentale zwakte op. Meditatie heeft namelijk een enorme scheppingskracht.
15.23.8.117… Opeens komen wij er achter dat het niet alleen een mentale constructie is, maar dat het echt bestaat, dat het geen droom is, maar een hele concrete ervaring. Pas dan kunnen we met zekerheid zeggen: Dit is het – want dan hebben we het Overzelf ontdekt.
15.23.8.118,Mystieke ervaringen hebben hun beperkingen. Zij spelen zich nog steeds af in de dualiteit, omdat de subject-object relatie blijft bestaan. Hoe kunnen we die beperking omzeilen? Dat kunnen we alleen doen door deze relatie te ontstijgen, door volledig in het Zijn aanwezig te zijn.
15.23.8.119Kennis van het begrip Leegte en diepe meditatie daarop, leidt uiteindelijk, sneller dan door vermoeiende yogamethoden, tot verdwijnen van het denkproces.
15.23.8.123De beste meditatie om onze persoonlijke misère te vergeten is de meditatie op de Leegte. Want zelfs als we hier maar gedeeltelijk in slagen, vergeten we in dezelfde mate het lijdende ego en zijn misère.
15.23.8.124We moeten niet toelaten dat onze geest de gevangene wordt van waar we dagelijks onze bewuste aandacht aan geven en ons laten afleiden van onze hogere plichten. Het is het bewustzijn zélf, dat onze interesse zou moeten hebben en onze diepste concentratie zou moeten vasthouden.
15.23.8.129Wanneer we gaan begrijpen dat de zuivere essentie van de geest de enige werkelijkheid is, dan kunnen we ook de achterliggende gedachte van hogere yoga begrijpen, die de aandacht op zuivere gedachten zélf richt in plaats van op eindige gedachten. Wanneer we dat doen, wordt de geest leeg, stil en volkomen rustig...
15.23.8.130,In deze oefening proberen we eerst te begrijpen dat er een immateriële en oneindige Geest bestaat die aan onszelf ten grondslag ligt, om vervolgens te proberen ons daarmee te identificeren. We kunnen hierin alleen slagen wanneer we ons eerst innerlijk terugtrekken, en vervolgens onze persoonlijkheid vergeten.
15.23.8.132We voelen dat we iets hebben aangeraakt dat er altijd geweest is, zelfs voordat ons eigen lichaam op aarde verscheen; iets oerouds en grenzeloos.
15.23.8.134Want wanneer het bewustzijn naar zijn bron wordt teruggebracht, vallen alle gedachten weg en zijn we ons enkel nog van de Geest zelf bewust.
15.23.8.139We moeten Bewustzijn-in-Zichzelf zoeken, niet de onduidelijke, fragmentarische en beperkte uitingen ervan, die slechts ideeën zijn. Alle denkbare gedachten of woorden zullen er alleen maar een verkeerde interpretatie aan geven.
15.23.8.143De meditatie die ons boven de tijd uit tot in het Eeuwige Nu verheft is de beste vorm van meditatie.
15.23.8.149Wanneer alle gedachten uitgedoofd zijn en zelfs de gedachte aan de spirituele zoektocht is verdwenen, wanneer zelfs de laatste gedachte om alle andere gedachten te controleren heeft afgedaan, kan het grote gevecht met het ego plaats vinden. Maar de laatste akte van dit onzichtbare drama wordt altijd door het Overzelf gespeeld. Want alleen wanneer de Genade van het Overzelf te voorschijn komt om deze laatste gedachte uit te wissen, kunnen we zeker zijn van succes.
15.23.8.152In deze uiterst kritische fase moet alles wat inbreuk maakt op onze mentale stilte worden verworpen, hoe deugdzaam of spiritueel datgene zich ook voordoet. Alleen door alle gedachten te laten varen en door het hele denkvermogen op te geven, kunnen we de gewenste stilte strikt handhaven. Hier speelt het laatste grote gevecht zich af en kunnen we onze eerste grote vervulling beleven. Dat gevecht zal het ego de genadeslag geven. Na de dood van het ego zal de vereniging met het Overzelf onze vervulling zijn…
15.23.8.153,De grondgedachte die de basis vormt van het ego dat we dienen te overwinnen, is niet dat het afgescheiden is van alle andere schepselen maar van de enige oneindige levenskracht.
15.23.8.156Achter elke gedachte bevindt zich iets goddelijks dat het mogelijk maakt dat we onszelf van die gedachte bewust worden. Wanneer we dat verder willen onderzoeken moeten we allereerst proberen de ruimte tussen onze gedachten groter te maken om vervolgens alle gedachten te laten verdwijnen. Ten tweede dienen we onze aandacht te richten op datgene waar die gedachten uit zijn voortgekomen.
15.23.8.159Tijdens de periode tussen twee gedachten – hoe minimaal die ook moge zijn – verdwijnt het ego. Daaruit mag zeker worden geconcludeerd dat we met elke gedachte opnieuw incarneren. Het is werkelijk niet noodzakelijk om een serie levenslange wedergeboorten door te werken voordat bevrijding gerealiseerd kan worden. De serie instant geboortes biedt volop gelegenheid, vooropgesteld dat men weet hoe haar te benutten.
15.23.8.162In de wereld van de tijd komt de ene gedachte na de andere, maar de ruimte tussen twee gedachten bevindt zich buiten de tijd. Op deze tussenruimte wordt meestal geen acht geslagen en de kans op verlichting wordt gemist.
15.23.8.163De oefening waarbij men een gedachte ziet komen en gaan om vervolgens vast te houden aan het interval voordat de volgende gedachte opkomt, is moeilijk. Het vergt maanden en jaren van geduldig oefenen. Maar de beloning, wanneer hij komt, is immens.
15.23.8.168Toen ik in het boek “De wijsheid van het Overzelf” de oefening beschreef waarbij men zich concentreert op de ruimte tussen twee gedachten, wist ik niet dat de Boeddha had gezegd dat het Nirvana zich ”tussen twee momenten in de geest” bevindt. Ik zie deze uitspraak als een bevestiging van het nut van deze oefening – die weliswaar erg moeilijk is.
15.23.8.169Paradoxaal genoeg liggen hier enorme krachten te sluimeren. Het is inderdaad een wet dat hoe dieper een man in de leegte weet door te dringen en des te langer hij in staat is daar te verblijven, des te groter de kracht zal zijn waarmee hij er uit te voorschijn komt.
15.23.8.175Dit is een ervaring waarvan het mysterie en de vrede alle begrip overstijgt. Het is onbevattelijk voor het verstand. Wanneer we dit meemaken beleven we eenheid, maar verliezen we onze persoonlijkheid zonder echter onze identiteit kwijt te raken.
15.23.8.180… Dit brengt ons tot de volgende interessante vraag: wat is dat, de Leegte? Gewoonlijk wordt die term gebruikt voor de staat van bewustzijn waarbij persoonlijke, fysieke en mentale ervaringen ophouden te bestaan, en er slechts een spaarzaam soort van bewustzijn overblijft. Er is niets om te kennen en niemand om het te kennen, en zeker geen persoonlijk geheugen…
15.23.8.183,Men heeft mij vaak gevraagd naar mijn ideeën over het geheim van Boeddha’s glimlach. Dat is – en kan niets anders zijn dan – dat hij glimlachte om zichzelf omdat hij al die jaren zocht naar iets wat hij al lang bezat.
15.23.8.189… Precies toen de Boeddha de meditatie afsloot die tot zijn uiteindelijke verlichting leidde, brak de morgen aan…
15.23.8.203,… De ware aard van het menselijk bestaan wordt verhuld door de onophoudelijk wisselende gedachten van de mens. Verwikkeld als we zijn in de veelheid van gedachten die voorbijgaan en weer opnieuw langskomen, kunnen we de zuivere eenheid van bewustzijn niet ontdekken die onder dit alles bestaat. Deze gedachten moeten eerst gestabiliseerd worden, en vervolgens verstild. Ieder mens heeft een bron in zich. Wij hoeven maar de moeite te nemen er naar toe te gaan. Daar kunnen we vinden wat we werkelijk nodig hebben.
15.23.8.204,
23 mei 2013
1 nov 2014
14 nov 2011
15 nov 2023
29 aug 2015
31 mei 2016
25 jun 2016
5 okt 2014
22 jul 2018
8 okt 2015
22 feb 2019
5 okt 2013
10 mei 2017
10 okt 2015
30 nov 2015
25 dec 2012
3 jun 2016
10 apr 2019
1 aug 2015
15 maa 2017
20 mei 2023
21 maa 2016
25 mei 2016
16 jul 2023
26 dec 2019
25 apr 2019
30 dec 2021
17 jan 2014
8 nov 2013
15 sep 2013
8 jun 2016
6 apr 2020
2 jun 2016
28 okt 2011
14 jun 2016
17 sep 2011
25 maa 2017
27 maa 2011
29 jul 2017
13 dec 2019
25 mei 2017
1 jun 2015
20 jan 2018
The notebooks are copyright © 1984-1989 The Paul Brunton Philosophic Foundation
This site is run by Paul Brunton-stiftelsen · info@paulbruntondailynote.se